Ooit, nog niet zo lang geleden eigenlijk, ik praat nu over nog geen jaar, had ik het idee om een website aan te maken. Dat is dus ‘Kom uit je tent!’ geworden.

Het idee erachter zal ik jullie besparen.

Of toch niet? Ik ben hier immers om mijn verhaal te doen. Dus mocht je toevalligerwijs niks te doen hebben en geïnteresseerd zijn in de why van het ontstaan, be my guest.

Hoezo ‘Kom uit je tent’?

In het kort: Het was een idee om wellicht OOIT in de toekomst hier iets mee te doen.

In het lang: Ik heb een cursus gevolgd waar ‘Je purpose in life’ centraal stond. Bij het doen van de opdrachten en visualisaties, zag ik mezelf steeds weer ronddartelen op een festival. (Ik realiseer me nu pas dat dat misschien onbewust een gemis zou kunnen zijn geweest; want Cojona. Of een nostalgisch verlangen naar die goeie ouwe tijd..)

Oh ja, kleine side note; ik ben heel goed in ‘van het onderwerp afwijken’. Witte da vast!

‘Kon het maar altijd FESTIVALTIME zijn’

Op de melodie van Gordon: ‘Kon ik nog maar even bij je zijn’

En niet zomaar een pleurteenpaartentenopeengrasveld-festival. Neen, een meerdaags festival welteverstaan, mét je eigen opgezette tent. (Tent ☞ Een deel van het mysterie is bij deze opgelost). En bij de woorden tent en festival is waar mijn gedachten al gauw afdwalen naar herinneringen van een Lowlands of een Down The Rabbit Hole *hartjesogen*

In die paar dagen ontstaat er op zo’n grasveld (dat iets groter is dan een huis-tuin-en-keuken grasveldje) een heus dorp! Een dorp zoals elk ander dorp. Een dorp van jong en oud. Het verschil met ‘elk ander dorp’ is dat het in dit tijdelijk opgezette dorp iedereen je mattie is. En daar kom ik dan meteen op het andere punt, want het is natuurlijk en spijtig genoeg geen echt dorp. Na 3 of 4 dagen festivallen MOET je het dorp namelijk verlaten. Zo niet, word je er gewoon met tent en al uitgewieberd.

Daarnaast mist een echt dorp mijns inziens toch een paar essentiële factoren ten opzichte van een festivaldorp. In het festivaldorp is overal muziek, is het altijd feest, zijn mensen vrolijk, bestaan geen zorgen. Kortom; hier zijn mensen op hun best (vind ik). Ik refereer hier naar mezelf.

Want wanneer ik tussen de mensen ben met 1) een lekker muziekje 2) m’n lieftallige vriendjes en/of vriendinnetjes en zij die voelen als vrienden maar die ik 4 minuten geleden heb ontmoet en knuffelbaar zijn 3) de ruimte heb om te dansen/springen/rennen/apekooien.. enfin, je kent het wel.

DAN, lieve mensen, DAN ben ik in mijn sas.

Kom uit de kast met je tent

Anyhow. Overal waar tent staat kun je dus ook kast lezen. Dat zal ik even uitleggen. Ik vind het namelijk supermooi en superbijzonder wat er gebeurt tussen mensen als ze zich (vooral in de juiste setting zoals een retreat) van hun kwetsbare kant laten zien. Er ontstaat meteen een verbinding op een diepere laag. Een verbinding die voorbijgaat aan, en wellicht dieper en duurzamer is dan vele langdurige vriendschappen.

Dus dat feestelijke, vreugdevolle, speelse van het festival, wilde ik combineren met het pure, authentieke, kwetsbare. Een plek waar muziek, dans, expressie, openheid en plezier samenkomen. (Wauw, dit lijkt ineens wel op een missie-visie statement). En de kast ruilen we dan in voor een tent, slaapt ietsjes comfortabeler.

Dus dat. Een festival in retreat-vorm. Waar je ‘uit de kast komt‘ met je kwetsbaarheden, onzekerheden, schaduwkanten en waar iedereen wordt uitgenodigd om zich te laten zien zonder een van de maskers die we in het dagelijks leven (vaak onbewust) opzetten.

Take 586

Last but not least. ‘Kom uit je tent’ staat tevens symbool voor … *tromgeroffel* … mijzelf. Hoe kan het ook anders.

Bloggen is iets dat al sinds mensenheugenis bij mij in de kast stof ligt te vergaren. En dankzij een online cursus die ik nu volg, genaamd de Affiliate Marketing Revolutie, heb ik de draad weer opgepakt.

Bloggen is een manier om jezelf bloot te geven en te uiten. Jezelf te laten zien en te horen. En tegelijkertijd weerhield me dat er altijd van om die stap te zetten. Want ja, ik wil gehoord/gezien worden, ik wil dat mijn teksten niet alleen door mijn dagboek worden gelezen, maar ik durf mezelf vooral niet op de voorgrond te zetten aka openbaar te uiten. Hoezo tegenstrijdig?

En ja, ik ben in het verleden wel eens een blogje begonnen, maar guess what? Die is na een zeer korte opleving al in de iksnapniksvanwordpress-hoek gegooid.

Dus bij deze zal ik het voortouw nemen en zelf uit de tent/kast komen. HALLOOOOO!!

Andddd ACTION!

Omdat op dit moment mijn creativiteit ver te zoeken is en ik dus ook zo 1-2-3 geen pakkende naam wist te bedenken voor mijn blog, wist mijn geheugen mij eraan te herinneren: “Hey, jij hebt toch nog niet zo heul lang geleden een website url aangemaakt??” OH YES! Thank you geheugen!

Heb in de Cojona periode mezelf leren blindtypen (een skill die een copywriter mijns inziens toch echt moet beheersen) dus dáár kan het niet aan liggen. #gokim

Festivalletje dan maar?

Who knows what the future brings! Ik niet, gelukkig niet ! 🤩

Voor nu hou ik het op de schriftelijke, digitale versie en zal ik vooral mijn eigen (innerlijke) reis hier delen.

Dank voor het lezen leuk ding! Tot de volgende XX